Hayatınız boyunca yanınızda kalmasını istediğiniz biriyle karşılaştınız mı hiç? Bu öyle bir andır ki; yeni bir hayat görürsünüz artık nereye baksanız. Hayatınızın geri kalanını hep O kişiyle yaşamak istersiniz. Ve hayatınızın geri kalanı biran önce başlasın istersiniz..

Ama hayat ya bu; geciktirir o günleri, hatta vermez bile size. Tüm bunları yaşarken, içinizi sıkan en büyük şey ise, kaybetme korkusu olur. Bazen öyle bir korku olur ki bu, kazanmadığı bir şeyi bile kaybetmekten korkabilir insan. Ne olacaksa olsun istersiniz. Çünkü günler uzadıkça, yarınlar arttıkça kaybetme ihtimalini daha da artacaktır. Bunun farkında olduğunuzdan, biran önce bir şeyler olsun istersiniz. Bunun için çabalarken de çuvallayabilirsiniz mesela. "Çok istediğiniz bir şeyi, istemeden kaybetmek.." Korkunç bir cümle oldu bence... Kaybetmekten fazlaca korktuğum anlarda, aslında hiç sahip olmadığım şeyleri kaybetmekten korktuğumun farkına vardım sonra.. İşin garip tarafı, bu korkum yinede geçmedi. 

Ben, öğrendim artık; güzel giden bir şeye isim vermeye çalışmanın, onu kaybetmenin ilk adımı olduğunu. İsim vermekten fazlaca korktum sonra. Çünkü bitmesin istedim...

Sıfat yüklemek, sıfat yüklemeye çalışmak; birini kaybetmenin ilk adımıdır... Bu yüzden artık hiçbir şeyim olmanı istemiyorum, hep yanımda kal diye..